ในชีวิตของคนทุกคน ต้องเคยผ่านร้อนและหนาว
และพบเรื่องราวบางอย่างที่ฝังใจ
ทุกครั้งที่เธอปวดร้าว หมดสิ้นกำลังจะก้าวเดินไป

วันเวลาที่แสนมืดหม่นก็คงจะเดินผ่านไปช้าช้า
จนเธอเองลืมนึกไปว่าได้เดินมาไกลเท่าไร
จนเธอเองมองข้ามบางอย่าง นั่นคือพลังแกร่งกล้าในใจ
ที่ยังฝันอยู่ในจิตใจลึก ๆ มานาน

และในวันนี้ เธอนั้นจงหยัดยืน และลุกขึ้นอีกครั้ง ด้วยพลังในหัวใจ
อย่าไปยอมแพ้ ให้กับปัญหาใด ๆ
จงพร้อมจะอดทนก้าวไปสู่หนทางที่ฝันใฝ่ด้วยตัวเอง
(ก้าวไปสู่แสงทองของวันใหม่ด้วยตัวเอง)

บนถนนที่คนก้าวเดิน จะเป็นดั่งภาพสะท้อนให้เห็นละครที่ต่างชีวิตไป
ทุกครั้งที่เธอหมดหวัง หมดสิ้นกำลังท้อแท้ในใจ
เธอจงมองดูภาพผู้คนที่อยู่เดียวดายด้วยความอ้างว้าง
เพียงเธอมองไปนอกหน้าต่างจะเจอความจริงมากมาย
คงจะทำให้พบคำตอบ ว่าบนทางเดินที่แสนยาวไกล
ทุกชีวิต ต้องเดินออกไป เพื่อสู้ความจริง

ให้เธอได้รู้ นี่แหละใจของคน ที่แท้ยังยิ่งใหญ่
ตราบใดความหวัง ยังไม่จางหายไป เมื่อนั้นใจจะไม่แพ้

อันตรายที่สุดของชีวิตคนเราคือ การคาดหวัง

อย่ายอมแพ้ ถ้ายังไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่​ 

เหตุผลขอคนๆ หนึ่ง อาจไม่ใช่เหตุผลของคนอีกคนนึง

 ถ้าคุณไม่ลองก้าว คุณจะไม่มีทางรู้เลยว่า

ทางข้างหน้าเป็นอย่างไร ปัญหาทุกอย่างล้วนอยู่ที่ตัวเรา​ทั้งสิ้น

ยินดีกับสิ่งที่ได้มา และยอมรับกับสิ่งที่เสียไป

หลังพายุผ่านไป ฟ้าย่อมสดใสเสมอ

มีแต่วันนี้ที่มีค่าไม่มีวันหน้​า วันหลัง